معنی بی ناموس در فرهنگ فارسی عمید

بی عفت، بی عصمت، بی آبرو

معنی بی ناموس در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: بی + ناموس، که ناموس ندارد، لامذهب و ناپرهیزگار، (آنندراج)، بی عفت و بی عصمت، بی مذهب، دشنامی است سخت قبیح و از ناموس معنی لغوی آن یعنی قانون اراده نمی شود، بلکه مراد از بی ناموس بی آبرو در عرض باشد، بی غیرت، بی عفاف، (یادداشت مؤلف)، رجوع به ناموس شود،، - بی ناموس و ننگ، بی آبرو و بی عِرْض،،، بی مزه، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، بی مزه، که طعمی ندارد، ویر، تفه، شیت، (یادداشت مؤلف)، زشترو و بدریخت، (ناظم الاطباء)، لوس و ننر و نچسب، (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده)، که با خوبی یک یک اعضاء روی از چشم و ابرو وبینی و لب و دهان و زنخ، مجموع آن گیرا نیست و آنی ندارد، خوبروئی که ملاحت ندارد، که گیرنده نیست (جمال، زیبائی)، که با بی عیبی گیرندگی ندارد، که گیرنده نیست (جمال)، که حسن او گیرا نیست، که ملیح نیست در جمال یا در اخلاق و گفتار و حرکات، جمالی که با خوبی اجزاء مجموع آن گیرائی ندارد، بی ملاحت، که ملیح نیست، که ملاحت ندارد، (یادداشت مؤلف)، کنایه از آنکه شکل یا حرکاتش توجه کسی را جلب نکند، بی لطف، مقابل ملیح، نمکین،، - گفتار یا شعر بی نمک، که شنوندگان را نگیرد، (یادداشت مؤلف)،،، بی وفا، نمک بحرام:، گر من جگر توام متابم، چون بی نمکان مکن کبابم،، نظامی،، این بی نمکان که نان خورانند، در سایۀ من جهان چرانند،، نظامی،، کای بی نمک این چه شوربختی است، با سست رکابی این چه سختی است،، نظامی